دوست من سلام
این بار برایت تحفه‌ای از امام زمان را آورده‌ام.
برای امام حسین علیه السلام زیارتهای زیادی وجود دارد اما یکی از زیباترین آنها از حضرت مهدی عجل الله فرجه است که ناحیه نام دارد.
این زیارت را شیخ مفید در کتاب "المزار "از حضرت حجت چنین میآورد: هرگاه خواستی به روز عاشورا حسین علیه السلام را زیارت کنی، بایست و بگو... .
اما من می‌خواهم در این مجموعه، در هر شماره قطعه‌ای از این زیارت را که دریایی از نور و معرفت است برایت بیاورم و البته من چند خطی از نکته‌ای که
به ذهنم آمده برای تو خواهم نوشت و تو نیز همین کار را بکن. هرگاه که خواندی بی‌معطلی آنچه برایت پر رنگ شد، از من دریغ نکن. تو نیز برای من بنویسید.
____________________________
قسمت اول
أَلسَّلامُ عَلی ادَمَ صِفْوَةِ اللهِ مِنْ خَلیقَتِهِ، سلام بر آدم برگزیده خدا از میان آفریدگانش
أَلسَّلامُ عَلی شَیْث وَلِی اللهِ وَ خِیَرَتِهِ، سلام برشیث دوست و ولی خدا و انتخاب شده‌اش
أَلسَّلامُ عَلی إِدْریسَ الْقــآئِمِ للهِِ بِحُـجَّتِهِ، سلام بر ادریس قیام کننده‌ی برای خدا به حجت و گواهش
أَلسَّلامُ عَلی نُوح الْمُجابِ فی دَعْوَتِهِ، سلام بر نوح اجابت شده در دعوتش
أَلسَّلامُ عَلی هُود الْمَمْدُودِ مِنَ اللهِ بِمَعُونَتِهِ، سلام بر هود که از جانب خداوند کمکهای پیوسته شده
أَلسَّلامُ عَلی صالِـح الَّذی تَـوَّجَهُ اللهُ بِکَرامَتِهِ، سلام بر صالح که مورد کرامت و توجه حق بوده است
أَلسَّلامُ عَلی إِبْراهیمَ الَّذی حَبّاهُ اللهُ بِخُلَّتِهِ، سلام بر ابراهیم کسی که خداوند به دوستی رفاقتش را برگزید
أَلسَّلامُ عَلی إِسْمعیلَ الَّذی فَداهُ اللهُ بِذِبْح عَظیم مِنْ جَنَّتِهِ، سلام بر اسماعیل آنکه خداوند به ذبحی بزرگ از بهشتش او را آزاده ساخت
أَلسَّلامُ عَلی إِسْحقَ الَّذی جَعَلَ اللهُ النُّبُوَّةَ فی ذُرِّیَّتِهِ، سلام بر اسحاق آنکه خداوند نبوت را در فرزندان و ذریه‌ی او قرار داد
أَلسَّـلامُ عَلی یَعْقُوبَ الَّذی رَدَّ اللهُ عَلَیْهِ بَصَرَهُ بِرَحْمَتِهِ، سلام بر یعقوب کسی که نور چشمش را به رحمتش بدو بازگردانید
أَلسَّلامُ عَلی یُوسُفَ الَّذی نَجّاهُ اللهُ مِنَ الْجُبِّ بِعَظَمَتِهِ، سلام بر یوسف آنکه خداوند او را از چاه به عظمتش نجات بخشید
چقدر این جمله مرا به خود برد: أَلسَّلامُ عَلی إِسْمعیلَ الَّذی فَداهُ اللهُ بِذِبْــح عَظیم مِنْ جَنَّتِهِ. سلام بر تو ای اسماعیل که خدا قربانی بهشتی را فدای تو کرد.
به حسین می‌اندیشم، که خدا او را برای خود قربانی کرد.
آری، حسین ذبیح الله است نه اسماعیل.
خدا در آخرین لحظه، اسماعیل را رها کرد که این جامه بر اندام او بزرگ بود و برازنده‌ی حسین، آن چراغ فروزانِ هر روز تاریخ.
مگر نمی‌دانی؟ آنچه هر روز بر تو می‌تابد، رأس ذبیح خداست که هر سپیده دم، از خون خود طلوع می‌کند و به شامگاه در خود خون غروب.
آری فلق و شفق، خون حسین است. خونی که خدا به حرمتش قسم یاد کرده که: فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ.
و من هر صبح خواهم گفت: السلام علی الحسین ذبیح الله العظیم. سلام بر تو ای خورشید که مرا راهنمایی.
لبیکی برای: قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ.
نوشته شده توسط: حسین عسگری