ياسي جونم يه چيز تو همه سفر نامه ات برام بيش از حد جالب بود :
اينکه اميرالمومنين رو پدر خطاب کردي ...نميدونم اين چه حسيه که بچه شيعه ها بي اختيار با اقا ميگن :پدر ...دقت کردي که حرم امير المومنين عين خونه خودمون ميمونه صميمي و بي ريا ! آدم دلش ميخواد همه غم هاي دلش رو فقط به آقا بگه ؟

من با امام رضا خيلي رفيق ام اما رفاقتي که توش يه رودربايستي عميق هست اما با امير المومنين هيچ رودربايستي ندارم خودم رو ميندازم تو بغل آقا ....