با یاد خدای قدر

واژگان را در تو گم کرده ام ای ماه خوبی ها . . . !
صدای دلربای انتظار و عطر دلنشین دعای سحر
مرا به استقبال لغتی می برد که در واژه نمی گنجد:
« روزه » . . .
و چه مقدس است این کلمه ی وصف ناپذیر !

احوال مرا در این ثانیه های تکرار نشدنی
فقط روزه دارانی درک می کنند
که طعم شیرین هنگامه ی آسمانی را
با طعم شیرین دستپخت دعای سحر در آمیختند
و گرسنه تر از زمان قبل تشنه ماندند و تشنه تر


و اینک سراپا نیازم را با دو دست که در آغوش آسمان سپرده ام
برای خدای بی نیازی ها التماس می کنم
و باران روزه داری از سر و روی من می بارد
و غرق دعایم کرده است
و مرا بیش از بیش دلشیفته ی این ماه آسمانی ساخته است
خدایا صدف های عاشقی ام با تو به نیایش نشسته است
و چه شیرین است ، شیرین ، فقط شیرین
طعم شیرین عبادت . . .

واقعا تنها کسی که در این روزمرگی مرا درک می کند.
روزه دار به روزه نشسته ی تشنه است و بس
و چه صدایی است وقتی پدر به ختم قرآن نشسته است
و دانه های تسبیح مادر برای خاطر تشنگی اش به صدا در می آیند
گویا این صدا هم روزه است و داد میزند:
<< اللّهم صَل عَلی مُحمّد و آل ِ مُحمّد و عَجّل فَرجَهُم >>
در آخر آن ، « و عَجّل فَرجَهُم » را دادتر می کشد
تا همه بدانند قداست این لحظه ها را

و من که به دنبال هر عقربه ی ساعتی می گردم
تا زمان را متوقف کنم
و به یاد همه ی خاطراتم جشن تولد برپا کنم
اینک تولد در تولد است !
آری تولد ماه خدا !
تولد روزه . . .
تولد رمضان و چندمین سالگرد عاشقی ام بر سر سفره ای
که صدای « اللّهم » . . . آذینش بخشیده

روزه دار بر خود ببال !
که فقط تو میتوانی درک کنی بزرگی شادمانه ام را
برای جشن تولد این ماه
که همیشه شب چهارده است ، به زیبایی ِ ماه کامل
دلم می خواهد برای این تولد با واژگانم جشنی بر پا کنم
تا همه بدانند چقدر شادمانم ، ولی نمی یابم
واژه ای را نمی یابم . . .
جدا" ناتوانم در ادای شادمانی ام
که جشن درونم را فقط تو خواهی شنید ای روزه دار !

و در این دقیقه ی پر از خدا
عطر مستی آور ِ « ربّنا » فضای افطار را پر کرده است
و صدای طنین انداز موذن با خرمای با صلوات متبرک شده در آمیخته
و دعاها مستجاب می شود . . .

روزه ات قبول ای روزه دار . . .


پی نوشت 1 : نوشته های قدیمیم رو چقدر دوست دارم- این مطلبم برای رمضان سال 84 هست.یادش بخیر!!
پی نوشت 2: بعد دو سال روزه گرفتن چقدر عاشقانه می شود .
پی نوشت 3:  این مطلبم رو هم خیلی دوست دارم. من روزه دار عاشقی ام
پی نوشت 4: میخوام از این 30 روز نهایت استفاده رو ببرم - میدونم این 30 روز مثل 8 روز کربلا و نجف و کاظمین و سامرا خیلی سریع میگذرد و دلتنگی میماند و بس!!