کاش دوستی های  خدا همیشه دو طرفه بود.
 دلم برای خدا می سوزد...

هر وقت کار داریم یادمان می آید خدایی هم هست
چادر به سر میکنیم
و با سرعت می رویم تا باجه تلفن سر خیابان
و زنگی هم به او میزنیم
شاید
شاید
کمکی  از او بر آید...
دریغ !!!!






پی نوشت: گاهی به اندازه ی همه ی آسمان ها حرف داری, خدایا از من اشک و نگفتن و از تو شنیدن و شنیدن و شنیدن
پی نوشت 2: دل است دیگر هر هزار سال یک بار الکی میگیرد.
پی نوشت 3: در مورد جمله ی تیتر مطلب یه علامت سوال در ذهنم بالا و پایین میپرد.....بنده تدبیر میکند و خدا طبق تدبیر او تقدیر مینویسد ؟ یا بنده تدبیر میکند و خدا هر چه بخواهد را تقدیر میکند؟