با یاد خدا

چقدر قدیما قشنگ بوده

                                      مامانم میگه بابائی بوده       بابائه همه

                                                                                                 یه روزی اومد نزد همه

همه و همه کوچیک و بزرگ,پیر و جوون    عاشقش بودن        

                                                           آخه بابا بود عشق همه ,  دوست همه, یار همه

مامان میگه       شیرین تر از اون زمونا          اون زمونا بوده و بس

    مامان میگه   اون زمونا آدما این جور نبودن      عاشق و مهربون بودن

مامان          میگه دستا همه به آسمون                   چشما همه گریون بود

لبا ذکر خدا بود          دلا چه با صفا بود

    میگه   آدما یار هم بودن   امام هم بوده یاور اونا    

  آه ای خدا

                                                               غبطه میخورم به اون زمونا

مامانم میگه         اون زمونا امام یه جای دیگه بود

      بابائه ما فرانسه بود

مامان میگه صبح تا غروب شب, تا به صبح        جز عشق اون حرفی نبود  

                                                                                                   امام ما اینجا نبود

اما میگه چرا چرا او اینجا بود

                                   تو دل ما بچه ها بود 

                                                      نه بچه ها   او تو دل آدما بود

                                                                                                          بزرگترا کوچیکترا

خدا خدا !! خوش به حال آدمای اون زمونه    مهرو صفا رو دیدن و شنیدن

                  با بدی ها شجاعونه جنگیدن     ترس و از اون دلای پاک رهوندن

مهرو محبت رو شنیدن دیدن     یه دل پر از مهرو به او سپردن

                 مامان میگه  همه به هم دل دادن    و      یه دل بزرگو    به باباشون سپردن

مامان میگه     بابائه ما ,امام ما, یاور ما ,یه روز اومد دیدن ما

                                                      اینجا اینجا ایران ما

مامان میگه                     اشکای شوق تو آسمون می رقصیدن

                                                               دستای ما تو آسمون میخندیدن

                      نگاهامون با هم دیگه حرف میزدن

                              صداهامون از غم ایّوم فراق میلرزیدن

آخ خدا جون

                       امام اومد, امام اومد ,امام اومد

وای خدا جون

       امام قصه ها کجاست           رقیب غصه ها کجاست

یا ور آدما کجاست       مامان میگه                        تو قلب ماست

                                                      امام ما اومد ایرون      ایرون ما شد خندون

ایرون ما تنها نبود         امامی داشت هیشکی نداشت

                                             خدای من چه روزی بود ورود بابا

                                                       مامان میگه از این بابا از آدما 

آخ خدا جون

                    مامان میگه                           همه با هم همدل و همزبون بودن

                              عاشق و مهربون بودن

                                                         فریب و ننگ و پستی رو فراری دادن همشون

همه با هم یاد گذشته ها بودن                          گذشته ها و درد ها و رنج ها

                                        تموم شده !

    امام اومد, امام اومد, امام اومد

آی آدمای روزگار!!          بیشترتون تو اون روزا           بودین تو قصه ی مامان

                                    پس چی شدین حالا کجا رفتین شما ؟!

خدا خدا!!     قصه ای بود قصه ی ایرون و وفا

                                                  قصه ی فراری این غصه ها 

بخند حالا آ ایرونی           با زحمت تک, تکِ تو    تو ها شدن; شما ,شما !

آی ایرونی!!      امام اومد, امام اومد        یاور آدما اومد .

                                        خدا خدا !!!   امام تو ,امام ما ,بابای ما ,اینجاست اینجا ...

    تو قلب ما بچه های این زمونه  

                                           خدا خدا چطور بگم       امام و من دوسش دارم

               بابا رو من دوسش دارم

اینو دارم

    خدا جونم عاشقتم

                                             امام جونم دوستت دارم

این روزا کودکانه عاشقانه, مبارکه ,مبارکه, مبارکه !