با یاد خدا

گریه کن ...گریه کن چشم خاکی من !!

سرگذشت در به دریت را با شمع گفتم

و شمع بیچاره آنقدر گریست که منِ دیوانه دلم برای آوارگیم سوخت !!

سال های سال است که عاشقی را اسیر نفس های کودکانه ام

 ساخته ام تا دوستتت دارم را در هوای عاشقانه ی شعرم فریاد کنم

 ولی همین غبار زمان اشک های فرو نریخته ام را

در پشت برگ های سرگردان دفترم پنهان ساخت و

عاشقی ام را مسکوت !!!!

و اینک در این شبانگاه طوفانی همین سکوت ِ در هم شکسته ام

 است که دلداریم میدهد صبور باشم ولی اشک های ولگرد شبانه ام

 از صبوری وحشت دارند ...

خدایا مرا در چنگ عشق آسمانیت در آوَر تا معنای زندگانی ام را

در میعاد گاه پروردگاریت بیابم.

خدای من !! واژه ی عشق , اشک های طوفان زده ام را به اسارت

حنجره ام در آورده است

و تنها تمنای شعرهایم نوازش نسیم توست .

من تسلیم چشمان توآم .

و اشک هایم در میان دامن شب همانند مَه صبحگاهی

خلاء لحظه های بی قراریم را پر کرده است و من اینک بر سجده گاه

 عارفانه ام نشسته ام تا آدای بندگی کنم و قاب عکس مهربانیت

را سپاس گویم .

خدایا التماست میکنم بغض هایم را که همه تمنای

هفت آسمان نیازت را دارند پذیرا باش !!!

و طپش قلب کاغذم را بشنو و برای دل دردمندم لالایی پروردگاری

 بخوان که ترانه ی لالایی تو تنها تسکین قطره قطره

 اشک های تبدارم است .

خدایا طنین ناله ام را در میان بادهای پاییزی ِ د َم ِ عاشقی ام

 پراکنده ساخته ام تا تو بشنوی صدای پرپر شدن گل برگ های وجودیم

 را در غم نبودت !!

خدایا !! به چشمانت بگو نگاهم کنند تا من , من ِ منتظر

بتوانم ملودی عبودیت تو را بر ذره ذره ی وجودم بنوازم .

 خدایا نیازمند نگاهت نیازمند چهره ی آ فریدگاریت

هستم و التماست میکنم کوچکی ام را دریاب و از طومار گناهانم در گذر

که من ِ خاکی به بخشندگیت و مدارایت نیازمندم .

با یاد خدا تنها یاور من

شبانگاه تنهاییم است و شام غریبان ما فرزندان یتیمت رفتی؟

سفر کردی به کلبه ی خاکی ات ....آه !!

خدایا من دوستش داشتم من میخواستم بماند

 من نمی توانم جاده های حسرت بار را به امید ذرات خاک آرامگاهش تحمل کنم .

خدایا صبرم ده!!

خدایا با این کودکان یتیم بی مادر دراین بی پدری چه کنیم ؟ ...

خدایا بُُردی اش به سوی خویشتنت و رد پای خاطراتش را بر کوله بار تنهایی

و غربت من ِ یتیم و مای بی پدر جای گذاشتی .

خدای مهربانم شمع زندگانی اش را به چه بهایی خاموش کردی ؟!! به بهای غربت ما ؟!!

خدایا دلم تنگ وجودش است تنگ لحظه به لحظه ی خاطراتش !!

خدایا من , پدربزرگ را می خواهم قاب عکسی با ربان مشکی نمی خواهم .

خدایا ....!!

با یاد خدا

آقا جون سلام ! باهات کلی حرف داشتم ولی نمی دونم چرا سر

 اون چاه همش یادم رفت

آقا جون اشکامو دیدی؟! به خدا نمیدونم چی شد که اینجوری شد

 همین طوری اشکام میومد .

به خدا هیچی ازت نمیخوام .نه یعنی یه عالمه ! یه دنیا نگاهتو میخواستم .

خیلی چیزا میخواستم ولی روم نشد بگم نمیدونم چرا یه هویی هل شدم .

رو اون کاغذی که به عنوان نامه خواستم برات بندازم تو چاه یه

 عالمه اشک برات فرستادم

دیدی آقا جون ؟!! آخه دستام انقدر سست و ناتوان شده بود که نتونستم

چیزی بنویسم ولی دلم نیومد دردو دلامو تنها با اشک برات بفرستم

صدات کردم آقا جون نوشتم سلام ....

آقا جون کلی حرف داشتم ولی اشکای لعنتیم  بهم اجازه نداد تا حرفامو بزنم

شاید حرفام , حرفای دلم , حرفای این دل کوچیکم ,اونقدر بی ارزش بودن

که اصلا کلمه ها خجالت می کشیدن رو نامه ی تو پا بزارن .

آقاجون دوباره میگم صدات کردم " آقا جون " حالا منتظرم

 که تو صدام کنی  !

آقا جون تو نامه برات نوشتم " سلام " , جواب سلام واجبه

 نمی خوای جواب بدی؟!!

  "  با یاد خدا "

آن هنگام که لب هایم را

برای ادای نام تو می گشایم  ,

وقت آن رسیده است که

در مقابل سرو پروردگاریت,

پیشانیم را بر خاک نهم, که تو هستی

تنها خدای مهربان من !!

در سکوت لحظه های تنهاییم !

میخواهم بروم , آری آرزوی رفتن دارم و لی نه رفتن برای هجی کردن لغت

 نا امیدی ,میخواهم بروم نه به خاطر رهایی !!

میخواهم گذر کنم از این سرزمین هموار به ناهمواریهای زیستن .

میخواهم مردانه زیستن را بیاموزم . میخواهم این باربچشم طعم شیرین بردباری را !!

میخواهم انسان باشم ..!!

آری این بار گذشتن زیباست                  

رفتن تلخ نیست

با یاد خدای قدر

وازگان را در تو گم کرده ام ای ماه خوبی ها..!!

صدای دلربای انتظار و عطر دلنشین دعای سحر مرا به استقبال لغتی می برد

 که در وازه نمی گنجد "روزه"

وچه مقدس است این کلمه ی وصف ناپذیر !!

احوال مرا در این ثانیه های تکرار نشدنی فقط روزه دارانی درک می کنند

 که طعم شیرین هنگامه ی آسمانی را با طعم شیرین دستپخت دعای سحر در آمیختند و گرسنه

تر از زمان قبل تشنه ماندند و تشنه تر.

واینک سراپا نیازم را با دو دست که در آغوش آسمان سپرده ام برای

 خدای بی نیازی ها التماس میکنم .

وباران روزه داری از سر رو روی من می بارد و غرق دعایم کرده است و مرا بیش از بیش

دلشیفته ی این ماه آسمانی ساخته است.

خدایا صدف های عاشقی ام با تو به نیایش نشسته است و

 چه شیرین است  ,شیرین,فقط شیرین ,طعم شیرین عبادت.

واقعا واقعا تنها کسی که در این روزمرگی مرا درک میکند

 روزه دار به روزه نشسته ی تشنه است و بس.

و چه صدایی است وقتی پدر به ختم قرآن نشسته است و دانه های تسبیح مادر برای خاطر

تشنگی اش به صدا در می آیند گویا این صدا هم روزه است و

 داد میزند ..........<<اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم>>

و در آخر آن , <<وعجل فرجهم>> را داد تر می کشد تا همه بدانند قداست این لحظه ها را .

و من که به دنبال هر عقربه ی ساعتی می گردم تا زمان را متوقف کنم و به یاد همه ی خاطراتم 

جشن تولد برپا کنم اینک تولد در تولد است.

آری تولد ماه خدا !! تولد روزه ..تولد رمضان و چندمین سالگرد عاشقی ام بر سر سفره ای که

صدای اللهم آذینش بخشیده.

روزه دار بر خود ببال که فقط تو میتوانی درک کنی بزرگی شادمانه ام را ,برای جشن تولد این

ماه که همیشه شب چهارده است ,به زیبایی ماه کامل .

دلم میخواهد برای این تولد با وازگانم جشنی بر پا کنم تا همه بدانند چقدر شادمانم ولی نمی یابم

,وازه ای را نمی یابم ,جدا ناتوانم در ادای شادمانی ام,که جشن درونم را

فقط تو خواهی شنید ای روزه دار!!

ودر این دقیقه ی پر از خدا عطر مستی آور >>ربنا>> فضای افطار

 را پر کرده است و صدای طنین انداز موذن با خرمای با صلوات متبرک شده

در آمیخته و دعاها مستجاب میشود ...

روزه ات قبول ای روزه دار!!

" به یاد مادربزرگ "

........................... گلتاج........................

یک آن دلم تنگ شد ,برای لحظه لحظه ی با تو بودن ,برای آن روزی که بر آرامگاه

 پرپر شده ات صدایم کردی که آرام جان یافته ای . دلم تنگ شد برای اشک های مادرم,برای

 رد پاهای فریاد های خویشانم . نمی دانم چرا دلتنگ شدم ,

دلتنگ وجودت!

دلم میخواست میدیدمت و می بوئیدمت و صدایت میکردم " مامانی " !!

کاش به خوابم قدم بگذاری و بگویی که تو هم دلتنگ منی مادر بزرگ .

نمیدانی مادر در غم نبودت چه بغض هایی را به سوی دل دریایش روانه کرد و فرزندانت با

 این چنین بی خبر پرواز کردنت چه اشک ها ریختند .

 نمیدانی که اگر میدانستی نمی رفتی !!

مادر بزرگ دلم میخواهد هر شب جمعه به دیدار آرامگاهت بیایم تا تنها نباشی

 تا حیاط آرامگاهت را با اشک دیده ام بشویم .ی

ادم می آید همیشه عصرها حیاط را می شستی یادت هست ؟ !!

دلم می خواهد اینک برای ثانیه ثانیه خاطراتی که به ذهن

 دلتنگم پا می گذارد کتابی بنویسم

ولی خسته ام ....خسته از نبودت ..!!!

خسته از اشک هایی که سال هاست پشت مزگانم پنهان گشته است .

مامانی دلم برایت تنگ شده

                          تو را به خدا قسم به خوابم بیا

و صدایم کن !!

با یاد خدای مهر

بوی مهر

صدای پاییز

بوی مهر می آید .صدای مهربانی پاییزی می آید! انتظار نگاهی پاییزی!

در این شهریور تابستانی سایه ی مهر را که بر خاطراتم سنگینی میکند را حس میکنم .

من عاشق تولد پاییزم.من عاشق مهرم.من عاشق آن درخت پشت پنجره ام که پاییزی خواهد شد.

من عاشق تولد مدرسه ام .

تولد مدرسه است ولی من,من بی وفا,من بی معرفت,از مدرسه دورم و

اینک برای من اولین سالگرد دوری از مدرسه است .

اکنون برگ های خشک پاییزی زودتر از موعد به دیدار من آمده اند تا

 اولین سالگرد دوری از مدرسه را به من تسلیت گویند .

              من امروز عزادارم .من مدرسه را میخواهم .

من مدرسه را چه زود از دست دادم .

حیف قدرش را ندانستم و مدرسه را از دست دادم .

تخته سیاه را چه زود از دست دادم.

اکنون بر مزار خاطرات مدرسه به لحظه لحظه ی مدرسه می اندیشم .

مدرسه این درد من است,چه کنم, میخواهم صدایت بزنم..

شاید از بس صدایت میکنم همسایه ها دیوانه خطابم کنند.

ولی آه که من عاشق مدرسه بودم .

دلم برای نیمکت چوبی ام تنگ شده است .

دلم برای تک درختم تنگ شده است آه !!

به یاد می آوری مدرسه ؟!!

سال گذشته چه زجر آور بود برای خداحافظی با تک درخت پشت پنجره ی کلاس درس

 و اینک امسال در سالروزمکث خاطراتم در مدرسه,این جدایی دردناک برایم زجر آور تر است .

آه !! آیا مدرسه همین قدر به یا د من است ؟!! آیا اصلا به من می اندیشد ؟!!!!!

آه خدا که چه راحت مدرسه را فروختم به شیطنت های کودکانه ام , به بهای بزرگ شدنم.

 نمیدانم در دوری مدرسه در مرگ مدرسه چطور ایام را تحمل کنم . چطور ؟

آه خدای من فیلم روزگار مدرسه در مقابل دیدگانم می گذرد آه !!

جاده های خاکی راه مدرسه وای که چه پدرانه دستانم را در دستان مدرسه میسرد .

آه که چه زود فراموش کردم ایام کودکی ام را !!

خدایا نمیدانم آیا مدرسه رد پاهایم را حفظ کرده است یا نه ؟

ردپاهایی که بر جاده ها نهادم تا یادگاری از وجودم باشد را می گویم ؟ نمیدانم !!

گریه امانم نمیدهد صدای گریه ام به من اجازه نمی دهد تا صدای پاییز را بشنوم ...

امسال بر عکس سالیان دوری است که به عشق مدرسه سر بر بالین می نهیدم ..

امسال باید اول مهر را در غم دوری تخته سیاه زاری سر دهم و منتظر باشم

 تا شاید محیط جدید ,کلاس جدید مثل مدرسه برایم شیرین باشد .

آه که هیچ شیرینی به شیرینی مدرسه نیست و نخواهد بود .

مدرسه مرا ببخش که دیر به دیر به آرامگاهت سر میزنم .

مدرسه چه زود رفتی چه زود!!!!

مگر نمی دانستی من تنهایم و در تنهاییم به تو می اندیشم .

                  دلم برایت تنگ شده است .

من دلتنگ توام!!!!!!

میخواهم گریه کنم زاری سر دهم داد بکشم ناله کنم ..

مدرسه دلم برایت تنگ شده است .

یادش بخیر چه کسی فکر میکرد منی که سالیان قبل در اولین روز دیدارم با مدرسه

 از مدرسه می گریختم اینک در غم نبودش عزا سر دهم !!!!

آه که مدرسه چه مهربان بود .

آه که هیچ کس و هیچ چیز مدرسه نمی شود .

آه که چه قدر نشناس بودم من !!

آه .......آه ...آه ...آه...آه

آه را به توان بی نهایت آه می رسانم ولی باز هم نمیتوانم آه سوزنده ام را بر کاغذ بنشانم .

آه کاغذ مهربان من ! گرچه تنها کسی هستی و بودی که صدای اندوهم را می شنیدی

 ولی اینک صدای آهم را و دلتنگی ام را برای مدرسه نخواهی درک کرد .

مدرسه من دلم برایت تنگ شده است .

دلم برای نگاه مهری ات تنگ شده است .

دلم برای ثانیه ثانیه سر سختی ات تنگ شده است .

دلم برایت تنگ شده است .