مطالبه حمایت از تاسیس "رشته مادری"

نظر رهبر انقلاب درباره زنان بدحجاب موضوع: (بسم الله الرحمن الرحیم)

رهبر معظم انقلاب در جریان سفر خود به استان خراسان شمالی درباره حجاب برخی استقبال کنندگان اظهارنظر کردند.

رهبر معظم انقلاب خطاب به مسئولان فرمودند: خودتان را مجهز کنید، مسلح به سلاح معرفت و استدلال کنید، بعد به این کانونهاى فرهنگى  هنرى بروید و پذیراى جوانها باشید. با روى خوش هم پذیرا باشید؛ با سماحت، با مدارا.

فرمود: «و سنّة من نبیّه»، که ظاهراً عبارت است از «مداراة النّاس»؛ مدارا کنید. ممکن است ظاهر زننده‌اى داشته باشد؛ داشته باشد.

بعضى از همین هائى که در استقبالِ امروز بودند و شما  هم جناب آقاى مهمان‌نواز، هم بقیه‌ى آقایان الان در این تریبون از آنها تعریف کردید، خانم هائى بودند که در عرف معمولى به آنها میگویند «خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد میریزد. حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه، دل، متعلق به این جبهه است؛ جان، دلباخته‌ى به این اهداف و آرمانهاست.

او یک نقصى دارد. مگر من نقص ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقصهاى این حقیر باطن است؛ نمى‌بینند. «گفتا شیخا هر آنچه گوئى هستم / آیا تو چنان که مینمائى هستى؟». ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید. البته انسان نهى از منکر هم میکند؛ نهى از منکر با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت. بنابراین با قشر دانشجو ارتباط پیدا کنید.»

منبع: رجا

پی نوشت: رهبر عزیز تر از جانم میگه بعد از اینکه خودتون رو به سلاح معرفت مجهز کردید برید به مراکز فرهنگی مذهبی!!!!!!!!! دقت کن !!! مامان امیر مهدی دقت کن . بازم بیشتر دقت کن .

پی نوشت 2: آهای مامان امیرمهدی روزی هزار بار با خودت تکرار کن این گفته ی رهبر رو " او یک نقصى دارد. مگر من نقص ندارم؟ "

پی نوشت 3: جمله آخر این متن من رو یاد آیت الله امجد عزیز میندازه ...

با یاد خدا

آوای دلدادگی ضربان زمان را متوقف ساخته است

تا ما سوار بر قاصدک عشق ترنم انتظارت را سر دهیم .

آخر ,آرزوی وصل تو,از هر آنچه مارا به سوی هم فرا می خواند والاتر است .

و ای والا!

در این جمعه ما برای رسیدن به تو عقد یکی شدن می بندیم و در شوق

 این عهد , به جشن می نشینیم .

پی نوشت: به یک چشم به هم زدنی شش سال گذشت!!!!

با یاد خدا

دلتنگ کودکی شده بودم
دست به مداد شمعی های پسرکم بردم

عشق:



پدر:



سرزمین رویایی:



بچه:




پی نوشت : کودک بودن خیلی قشنگه - اما حیف که ما پیر شده ایم و حتی حوصله کشیدن نقاشی های کودکیمان را هم نداریم.
حالا روانشناسی کنید نقاشی این کودک درون را .....

با یاد خدا
               و به یاد تنها رفیقم

چقدر این روزها دلتنگ قلمم هستم, دلتنگ کاغذم, دلتنگ دفترم,
دلتنگ خدایی که عاشقی ام را برایش بنگارم,
دلتنگ مهدی ام.

نام تو که می آید حلقه های اشک در چشمانم شرشر هوای باریدن میکند.
مایع جاری در رگ هایم به جوش و خروش می افتد.

نام مهدی که می آید,
قلبم از حرکت می ایستد,
دستم به لرزش می افتد,
سرانگشتانم وقتی به نوازش سرخ گونه هایم بالا می رود در دریای طوفانی ام تر میشود.

نام مهدی که می آید,
گلبرگ های یاس خاکی ام پرپر میشود

نام مهدی که می آید,
گویی دوباره عاشق شده ام.......

                                                  خدایا عاشقی ام را دریاب.
بگو بیاید.
العجل

با یاد خدا

اضطراب دارم, اضطرابی از سر عاشقی
تهوع هم به همراه آن!
گویا دوباره بارور شده ام.
اما این بار در درونم کودکی نیست که نه ماه بعد متولد شود,
ایمانی است که انشاءالله تا بهشت با من خواهد ماند.
صدا می آبد...
                       یا رب یا رب یارب
                                                   ظلمت نفسی

خدایا . . .

نام سوره ای به نام "عشق"

در قرآنت خالیست ،

که باید اینگونه آغاز شود :

  قسم به روزی که قلبت را می شکنند

و جز خدایت مرهمی نیست

تو چه دانی که قـــــلـــــب شــــکــــســــته

چه دردی دارد و ما مرهم می نهیم

بر دلـــــها و تو ای رســــول ما به شکنندگان قلبها بگو مگر نمی ترسید از روز جـــــزا ...... ؟؟؟